Druk op enter om de resultaten te tonen of ESC om te annuleren.

Het college ging behoorlijk fout

Op 17 februari verzorgde de eerste collegegroep zijn bijeenkomst over het mediawijze onderwerp Big Brother 1.0, 2.0 en 3.0. De groep heeft erg zijn best gedaan, zoals zal blijken, en toch was dat niet voldoende: het college ging behoorlijk fout. Mijn analyse laat me de hand in eigen boezem steken.

Vier 3e-jaars studenten communicatie bereiden de bijeenkomst van 17 februari voor. Een week tevoren hebben ze met mij overlegd en hun collega-studenten een wetenschappelijk artikel, beeldmateriaal en lees- en kijktips toegestuurd (voor de exacte bronnen, zie onderaan deze blog). En ze formuleerden de volgende opdracht:

"Leg in een kort paper van maximaal 1 A4’tje uit, samen met je collegegroep, wat voor jullie Big Brother 1.0, Big Brother 2.0 en Big Brother 3.0 betekent. Wanneer valt het bijvoorbeeld onder 1.0 en wanneer onder 3.0? Daarnaast vragen we van jullie om goed na te denken over wat de consequenties zijn voor de deelnemers tijdens en na het project.

Het doel van deze paper is dat we door middel van een persconferentie tijdens het college gezamenlijk tot een eenduidig antwoord kunnen komen voor de drie fenomenen. Hieronder vinden jullie beeld- en leesmateriaal dat jullie kunnen gebruiken ter onderbouwing van jullie argumenten."

De bijeenkomst zelf

In het lokaal staan in drie hoeken een videocamera. Deze zullen de bijeenkomst live streamen.  Bij binnenkomst vraagt de collegegroep aan hun medestudenten om een formulier te tekenen waarmee ze toestemming geven om de beelden van de bijeenkomst te gebruiken voor wetenschappelijk onderzoek.

De studenten bereiden op grond van hun 'huiswerk' twee rollen voor, namelijk die van de deskundige en die van de journalist die de deskundigen bevraagt.

De persconferentie als werkvorm

Dan vindt de persconferentie plaats met als doel de fenomenen 1.0, 2.0 en 3.0 te verhelderen. De grote groep studenten bevraagt als journalist een kleine groep van vijf deskundigen, terwijl een student van de voorbereidende collegegroep als perschef de persconferentie in goede banen leidt. De andere studenten van de collegegroep zitten in de zaal en hebben vragen aan de deskundigen voorbereid voor het geval de bijeenkomst stil zou vallen.

Na afloop evalueert de collegegroep de bijeenkomst met de studenten, zowel wat de uitkomsten als de werkvorm betreft. En deelt mee, dat de camera's en de formulieren nep zijn, slechts bedoeld om het 'ik word bespied'-gevoel te krijgen.

De evaluatie

Na afloop van de persconferentie greep ik in, met behoorlijke tegenzin. Ik had immers de regie losgelaten. Maar de uitkomsten van de persconferentie bleven wat mij betreft hangen in het uitwisselen van wat meningen over de concepten zonder dat een volgende stap werd gezet. Dat deed ik dan maar en ik besprak nieuwe concepten als voyeurisme, een rol spelen, identiteitsconstructie en 'wie is verantwoordelijk voor wat?'. En dus had de klassieke docent weer het laatste woord. Maar daarmee redde ik het college niet, zoals zou blijken.

De studenten waren ontevreden. "Tijdens mijn eigen voorbereiding van dit college heb ik veel geleerd. Het college zelf heeft er niets aan toegevoegd," was een van de uitspraken van de studenten. Dit was zo'n beetje de algemene indruk en de student verwoordde redelijk mijn eigen gevoel. Mijn poging om aan het slot de leerstof 'op een hoger plan te trekken' had weinig effect op het negatieve gevoel waarmee de studenten naar huis gingen. Ik baalde als een stier.

De collegegroep viel weinig te verwijten. Ze hebben hun best gedaan in de voorbereiding en in het verzorgen van de bijeenkomst. Wat ging er dan mis?

De analyse

Twee premaster studenten reageerden onmiddellijk via hun eigen blog. Onder de titel Waar gaat het fout? constateert premaster studente Lotte van Dongen dat we geen rekening houden met de verwachtingspatronen van studenten, dus moet de bijeenkomst wel uitlopen op een teleurstelling. En na een aantal positieve punten van een 3.0-onderwijsaanpak te hebben geformuleerd, concludeert premaster studente Marieke van Stigt in haar blog: "Het blijft naar mijn mening echter aan de docent om een helder kader te stellen waarbinnen studenten kunnen werken, en de stroom van informatie samen te brengen tot een logisch geheel. Veel studenten missen bovendien de didactische vaardigheden om een college soepel te laten verlopen, zonder ingrijpen van een docent."

Houd rekening met de verwachtingen van studenten en de docent (ik dus) mag de regie van een bijeenkomst niet volledig loslaten. Deze laatste is een domper voor mij. Maar wellicht heeft Marieke gelijk en is zelfstandig werken voorbehouden aan de masterfase van de studie. En toch wil ik er niet aan. Ik geef mijn eigen analyse en zal die voorleggen aan de studenten alvorens ik dit bericht publiceer.

De gereviseerde taxonomie van Bloom
De gereviseerde taxonomie van Bloom

In mijn vorige blog noemde ik de taxonomie van Benjamin Bloom, een set van leervaardigheden die elkaar logisch opvolgen. In mijn visie zou de basis van de piramide -  het verwerven en verwerken van kennis - buiten het klaslokaal moeten kunnen plaatsvinden. Dan kunnen we als docent stoppen met het navertellen van informatie uit schriftelijke en audiovisuele bronnen. Op verzoek van studenten onduidelijkheden toelichten is de limiet. In de bijeenkomsten hebben we nu alle tijd om ons te richten op het toepassen van de kennis, op het analyseren en evalueren ervan, activiteiten die mogelijk leiden tot aangepaste of nieuwe kennis.

En hier liep het fout wat mij betreft. De persconferentie bleef steken in het verduidelijken van de verworven kennis, zeg maar de twee eerste leervaardigheden waarop Bloom doelt. Een goed voorbereide student leert dan niets meer. Mijn omissie was dat ik de collegegroep in hun voorbereiding niet expliciet heb gezegd, dat juist de andere leervaardigheden aan bod zouden moeten komen. Toepassen, analyseren en evalueren doe je immers samen en hiervoor heb je elkaar nodig; kennis verwerven kan gemakkelijk in je eentje.

Mijn eigen inbreng tijdens de bijeenkomst was hierop gericht, maar bleek mosterd na de maaltijd. De persconferentie zelf hadden we hiervoor moeten gebruiken. Wat overigens de vraag oproept of een persconferentie hiervoor wel de geschikte werkvorm is.

 


Het voorbereidingsmateriaal

Artikel:

Griffen-Foley, B. (2004). From Tit-Bits to Big Brother: A century of audience participation in                      the media. Media, Culture & Society26(4), 533-548.

Gaat over de ontwikkeling van traditionele media tot Big Brother en gaat in op het mechanisme dat het succes verklaart van dit soort nieuwere media.

Ondersteunende artikelen:

-       http://en.wikipedia.org/wiki/Tit-Bits

-       http://nl.wikipedia.org/wiki/Big_Brother_(televisieprogramma)

Beeldmateriaal

Big Brother 2.0 (?) (14.23). In het filmpje zie je een jongen die geld verdient door zichzelf te filmen tijdens het gamen wat weer tegen betaling gestreamed kan worden.

Big Brother 3.0 (?) (43.47). Een weekoverzicht van het SBS6-programma Utopia.

 Lees- en kijktip:

George Orwell, 1984.

The ThriveDeze documentaire laat een compleet ander wereldbeeld zien, een nieuwe invalshoek over hoe naar de wereld gekeken kan worden. Deze documentaire biedt mogelijk een verklaring voor het surveillancegedrag dat op dit moment van toepassing is op onze maatschappij.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Reacties

Laat een reactie achter